Aziatische studenten op de UT in Enschede klagen dat ze te maken hebben met stelselmatig racisme, bedreigingen en geweld en dan denk ik dus: ‘Ja. Dat krijg je er nou van.’ Want 700 jaar geleden zaten er nog helemaal geen Aziatische studenten op de UT in Enschede en toen had je dat soort problemen dus niet en je zou best wel mogen zeggen dat die Aziaten het ook wel een beetje aan zichzelf hebben te danken. Niet dat ze het uitgelokt hebben. Dat is me te fors aangezet. Een beetje aan zichzelf te danken. Zo zou ik het willen noemen. Zo’n klein Aziatisch handje in zo’n onvolgroeide Aziatische boezem.
Zouden die Aziaten eigenlijk wel kranten kunnen lezen? Die van ons bedoel ik. Daar is toch ergens wel een bericht langs gekomen waarin vermeld werd dat de racisten onlangs de verkiezingen hebben gewonnen? Dat ze daar in de praktijk mee te maken zouden krijgen moet toch niet als een verrassing komen? Ik snap eerlijk gezegd ook niet waarom je als Aziaat überhaupt op de racisten zou gaan stemmen. Je snapt toch hoop ik zelf ook wel dat je daar als lid van een ander ras mee in de problemen gaat komen. Typisch. Het vermogen waarmee de mens zichzelf voortdurend in de problemen werkt is een hele bijzondere. Kijk bijvoorbeeld eens naar de Joodse Nederlanders die op dit moment massaal hun steun zoeken bij de schrijvende verzetshelden van de Telegraaf. Dat je denkt: ’Ik zou het niet doen. Maar ja. Ik ben dan ook geen Jood.’
Meneertje Manuel is ook geen Aziaat. Echt niet. En Meneertje Manuel is ook geen racist. Racisten zijn me te lui. Ja. Racisten zijn lui. En ze stinken. Vaak. Hebben ook bijna altijd van die uiterlijke kenmerken en uiterlijke kenmerken werken me enorm op de zenuwen. En niet alleen aan de voorkant. Racisten hebben ook een hele nare achterkant. Let er maar eens op. Want daar kan je het dus helemaal niet aan zien hè. Dat het racisten zijn. Dat lijkt vaak op een doodgewone rug, zo’n achterkant. Maar dat is dus wel mooi een hele nare racistische rug. Met van dat racistische haar er op. Heel veel haar. Veel te veel haar. Van dat dikke, stugge, racistische haar. Blond. Vaak. Niet altijd. Vaak.
Kijk. Dat hele racisme is natuurlijk vooral het gevolg van al die verschillende rassen. Als het aan mij had gelegen hadden we het dan ook veel beter bij dat ene enkele ras kunnen houden. En of dat nou het witte, het zwarte of het bruine ras genoemd moet worden, dat moeten ze zelf maar uit gaan vechten. Dat je straks door het leven gaat als een zwarte-witte of een bruine-zwarte of een witte-lichtdonkere-zwarte-bruine-gele-rode, het is mij om het even. En noem dat dan het menselijke ras. En natuurlijk. Dan hebben we nog steeds een vijand nodig. Zonder vijand gaat dit niet. Dan gaan we massaal op wolvenjacht! Of achter de zeehondjes aan! Ook leuk!